Lakers SL 2016 || Analysis Based on Performances of Players

Last 3 seasons of Los Angeles Lakers will not remembered with decent memories.  The process which started with Chris Paul trade veto continued with dissapointing performance of Nash - Howard duo and reached to top with Kobe's injury. After the 2010 championship Lakers had many ups&downs and after this injury they found themselves in an unstoppable fall. The team transformed into a circus leaded by people like Nick Young, Carlos Boozer, Jeremy Lin, Byron Scott. To portray the hugeness of chaos; telling that they finished last in west conference in last 2 seasons isn't enough. Too many unpleasant accident happened on on-court and off-court.

While all those things were happening, draft picks quietly waited to convert to new players. Some authors claim that Mitch Kupchak made this situation even worse with his self-will to do stronger rebuilding. At first, I wasn't convinced with this idea. There were tons of moves that could be done, tons of steps that could be take. But time made them right and me wrong. Right now, Lakers have a young core which contains high-potential players, last year's most requested head-coach and large cap space. The bitter side of rebuilding has come to an end - at least we think so for now- and there are lots of reasons to look to future hopefully.

In this article, we are going to take a look at the players who are in this young core and participated in Summer League. It's a fact that performances and numbers in SL always can be illusive. We have to remember SL level is not comparable with real NBA's level. But meantime we have enough data to make to form a judgment.

Brandon Ingram

5 games - 12.2 ppg - 4.2 rpg - 1.8 apg - %44 FG - %25 3pt

Ingram is the most future-expected player on this core certainly. His ability to score and amazing wing span made it difficult to put him behind Simmons in mock drafts for experts. In fact, by the day of 23 June, the number of mock drafts which predict Ingram as top pick aren’t few. Also it was not a secret that Lakers wanted him more than Simmons and with Sixers' pick, they got what they wanted.

The game graphics showed by Ingram in Duke upgraded the expectation level. And it's understandable. But we have to ignore these expectations while we are analysing his SL performance. Ingram couldn’t pass 25 points limit in any game and couldn’t control the game as well. But he showed a little piece of talent which we will see very often in years to come.

Let’s start with offense. Everybody knows that he has a great scoring ability. He has an impressive first-step which can lower its opponent guard. He is able to draw foul any time with his extraordinary length. And in addition to all, he can use both hands. Long before he took a step to NBA, he faced with many comprasions with Durant. But in my opinion, his stance on court is familiar with Carmelo. Of course a weaker and more athletic Carmelo. His effective performance on 1-on-1 is the reason why he reminded me Carmelo, probably. Furthermore, his style on back turned plays reminded me Nowitzki. On offense, the most positive note is that he knows the difference between taking the control of game and ‘let the game come to you’ situation. To be honest, he is more grown about that rather than D’Angelo Russell. Even when he couldn’t make the shots that he supposed to make, he took the step back and didn’t strike an attitude which might hurt his team. Just because Russell and rest of the team couldn’t do their job on feeding him, he had to create his own shot. Nevertheless, he didn’t do anything to lower the offensive tempo and made the right cuts to right spots. Of course, we have to keep in mind that these were the first games that Russell and Ingram played together. So there is no reason not to improve their communication between them. Thus, it will be very vital for Lakers.

Just because he is doing fine everything on penetration – pass – shoot triangle, he is putting a lot of pressure on defense. But sometimes, when he dived into 3-second area he made wrong calls. He was a little bit insistent and worse than Simmons about finding the open guys around 3-point line. His turnovers mostly caused by his headiness on isolation. When he got double teamed, he had a hard  time to make the right decision. Of course, while we are talking about all these stuff, we have to keep in mind that he is just 19 and under the guidance of right coach he can improve his skills.

The thing that attracts my attention on defensive side is that he frequently tried to balance his lack of strong body with his length. In this way, he was able to make blocks and steals –like Anthony Davis- on positions which found himself in as is disadvantage. Of course, on power subject, he is limited because of his current body but unfortunately that’s not the only problem. His neglect on defense caused many easy opponent points. At least, he is not bad as Harden. He avodided body contact with his match-up and by doing that he gave countless opportunities to his match-up on cut and offensive rebound.

D'Angelo Russell

4 games - 21.8 ppg - 4.0 apg - 6.2 rpg - %47 FG - %40 3pt

We have to separate D’Angelo’s career to two different periods: Before and after Byron Scott. Scott and current status of team caused very bad rookie season for a 2^nd pick. D’Angelo has been effected very badly by Kupchak’s evil plan. After the picture they have faced, followers of Lakers had two main different ideas about him: claiming that he is a bust and needs to have a second chance after Scott. Even though he has not played a single game with Luke Walton, the positive effects of post-Scott period has started to come the surface in SL. And put a smile on the followers’ –who supported the second idea about him- face.

Above all, we witnessed that he was far beyond the level of SL. His 1 year of experience –don’t care if it’s good or bad- put him on a utterly different level. We saw that he was becoming the leader of the team, and tried this with talking with his teammates, not just with his own game. We saw that he wants to become a player like CP3, not Rose, and understood that he couldn’t do what he wanted to under Scott – Kobe duo, and gave him credit.

We know that D’Angelo is a pick&roll PG. He can read the floor well, be flexible whether the defence is doing double-team or switch. To improve his skills on that, team did a great job and tried many versions of p&r. On this point, there is a good note and a bad note. The good one; seems like after the bigs’ screen he is getting used to make the body contact with his match-up and force him to leave behind.

Like this:

The bad one; sometimes he is forcing the hoop too much even though he has enough gap to pass or shoot. It’s one of the most important reasons of why he has a %19.5 turnover rate. And the other reason is his passing judgment. He sometimes doesn’t scared to try the hard way. On regular season, I predict that he will be more conscious on these issues.

He controls the tempo very good on transition plays and early offense. These two will be very important on the new Lakers system. When the team starts the fast-break with Nance or Ingram, he doesn’t want the ball on his hands all the time and make the right cuts to right spots which is a good detail. The other topic that we have to focus on is post-up game. His post-up game is getting better day by day. In SL games, he presented us a couple of nice sequences on low-post. The number of PG’s who has a post-up weapon on his offense is not many. In an interview he also said that he wants to dominate this area.

On the defensive side, +’s and –‘s are pretty much balanced for D’Angelo. Generally, we can say his on-ball defense is more efficient than his off-ball defense. When he guards the off-ball player, he allows too many cuts and offensive rebounds, like Ingram. But when he guards the ball-handler, he adjusts the level of pressure very good.

Larry Nance Jr.

4 games - 9.0 ppg - 7.8 rpg - 2.8 spg - 1.8 bpg

Everyone failed on predicting Larry Nance’s future-projection. While he was getting drafted with 27^th pick last year, nobody thought that he will be a great rotation player. After a solid rookie season, he carried over his efficient performance to the SL. He became a player who can do a little bit of everything. A player like every GM wants to see in his team. After the busts like Ryan Kelly, it’s very meaningful to have a dependable 4-5 back-up.

Lakers’ offense options deepened with Ingram addition. That’s why expectations mostly centered on defensive side for Nance and he has got a lot of weapons on defense. His style on that side of game is very compulsive for his match-up. He can reach out everywhere he wants, thanks to his athleticism. For example, he did a great job on defending Simmons in Sixers game, in fact at the end of the game his numbers on stats sheet were 4 blocks and 7 steals. He met the expectations with his pick&roll defense and rim protection.

His game style is familiar with Faried and if he wants to step up to next level, he needs to do one thing faultless on offense. That can be shooting as he showed some signals on SL. He played with 5/9 on pick&pop based mid-range shoots. He showed that he can make 3’s when he gets the opportunity. He had these threats last year but needed to improve. It’s nice to see that he’s making process, %66.7 true shooting is the quantitative evidence.

The other thing that makes him valuable on offense is his ability to play pick&roll efficiently. He screens strongly and act cleverly on direction and timing. We have to add that he can run the floor after getting defensive rebound, like Draymond Green. Of course, he can’t read the game as Draymond can, but with Walton’s system this skill of him will come into question.

Ivica Zubac

5 games - 10.6 ppg - 7.2 rpg - 2.6 bpg - %64 FG

And let’s get to the Zubac who surprises everyone in SL, not just Lakers. Saying that he is a steal before we look at his performance on regular season will be completely wrong. But among the 2^nd round picks of this year’s draft, he is one of the biggest steal candidate. The injury which he suffered last year caused him to fell down to 2^nd round of 2016 draft. If it wouldn’t happen, there are rumours claiming that GM’s would have picked him on 1^st round. In fact, Brian Shaw said that they put Zubac to 16^th place on their draft board.

So, what was the reason of hearing his name so much, all summer long? Let’s start with numbers. He played with 2.6 blocks per game which made him 2^nd in SL. Also his average on points per possession was 1.2 and that number made him the leader of this stat among this year’s 2^nd rounders. All those are impressive but they are not enough to describe what Zubac can/can’t do.

First of all, when he is on the floor he becomes the most important actor in 3-second area. Especially; when he founds his rhythm, he can make 3-second area a ‘no fly zone’ or can score 3 positions in a row with his efficient low-post game. Other than these, he locates very well on floor. He gets easy bucket chances with his right cuts in transition and his right location in 3-second area ables him to improve his block stats. He is trying to balance his slow footwork with smart steps. He has a special motivation on offensive rebounds obviously, %40 of his rebounds were offensive.

With showing all these attributes, Zubac made himself more playing time. But as a result of that, we saw his defects more during this time. Although he is a great threat on 3-second area with his length advantage, in some sequences he didn’t use this advantage and lifted down his arms too much and that caused foul-problem. The other issue of his game is his weakness of his left hand. This weakness makes him predictable while he was at the low-post and at the mean time limits his efficiency on defense. His slow footwork causes problems on transition and against centers who have 3 point threat. He needs to improve efficiency on pick&roll, when he puts a screen, he can’t adjust the dosage of power and sometimes that causes offensive foul. When he rolls, he can’t accord with ball-handler. If he wants to add another weapon to his hook shot, he needs to work on his mid-range shoot. He is at the particular level on that issue but extremely unstable and his range is very limited.

When we consider Mozgov addition and the possibility of other players’ getting playing time on 5, his chance of getting the jersey on regular season is uncertain. His playing time will depend on whether Walton will give Nance and Randle minutes on 5 or not. I would like to give a chance to him to see if he can repeats his performance in SL.

(There might be multiple vocabulary/grammar mistakes in the text. Sorry for that already.)

Yeni Sezon || Darüşşafaka Doğuş

Gelenler: Brad Wanamaker, Daris Bertans, Adrien Moerman, Birkan Batuk, James Anderson, Will Clyburn, David Blatt

Gidenler: Samet Geyik, Reggie Redding, Doğuş Özdemiroğlu, Milko Bjelica, Jamon Gordon, Manuchar Markoishvili, Serhat Çetin, Emir Preldzic, Oktay Mahmuti

Kadro:

PG: Wanamaker - Wilbekin - Ender - Mehmet
SG: Anderson - Birkan
SF: Clyburn - Bertans
PF: Moerman - Harangody - Dudley - Metin
C: Slaughter - Furkan - Semih

Yenilenen görünümüyle Darüşşafaka Doğuş şüphesiz hazırlık döneminin en etkileyici takımlarından biriydi. Yaptıkları 10 maçtan -yaklaşık +15 fark ortalamasıyla- namağlup ayrılmaları bir kenara, birkaç oyuncunun performansına endeksli kalmayıp süre alan tüm parçaların katkı verdiği bir yapı oluşturduklarının altını çizmekte fayda var.

Geçtiğimiz yıl şişkin ve verimsiz kadroyla geçen başarısız bir sezonun ardından Darüşşafaka Doğuş projesi hakkında çoğu insanın gözünde kaçınılmaz olarak olumsuz bir imaj oluşmuştu. Eldeki maddi kaynakların kaliteye dönüşemediği, bir türlü heyecan uyandıramayan projenin yeniden hayata dönmesi için çok radikal bir değişim gerekiyordu ve David Blatt'in takımın başına getirilişi bu ihtiyaç duyulan değişimi sağladı. Blatt'in görevine 1 Haziran gibi erken bir tarihte başlaması kadronun daha sağlıklı bir şekilde yapılandırılmasına yardımcı oldu ve Eurobasket gibi Eylül ayının çoğunu işgal eden bir turnuvanın olmaması da sezon başlamadan takımın kaynaşması için yeterli süreyi verdi. Bu yaz 5'i yabancı olmak üzere 6 yeni oyuncuyu kadroya katmasına rağmen saha içindeki uyumu yakalamış ve 60 maçı aşacak Euroleague - Lig maratonuna hazır bir Darüşşafaka Doğuş var.

TAKIM

Yenilenen kadronun dinamiklerini incelemeye başlarken değinmemiz gereken ilk nokta Blatt'in oyuncu seçimlerinde birden fazla pozisyonda oynayabilecek oyuncuları tercih etmiş olması. Wanamaker'ın 1-2, Bertans'ın 2-4, Moerman'ın 3-5, Birkan'ın 2-3, Anderson'ın 2-3, Clyburn'ün 2-4 aralıklarında süre aldığını gördük hazırlık maçlarında, bu durum alan paylaşımı -hepsinin 3 sayı tehditi var- ve switch'lerde oldukça faydalı oldu Daçka adına. Oyunun iki tarafında da durağanlığın bu sayede aşılmış olduğunu söyleyebiliriz. Ribaundun ardından hücuma hızlı çıkmaya çalışıyorlar ve guardların haricinde Anderson, Clyburn, Bertans gibi topu yarı sahaya taşıyabilecek oyuncularının olması da bunu yapmayı kolaylaştırıyor. Bu üçlünün aynı zamanda savunma çıkışlarında köşelere doğru koşuları yaptıklarında Wilbekin ve Wanamaker tarafından beslendiklerine ve erken şutları atmakta tereddüt etmediklerine tanık olduk. Set hücumunda da hareket kesilmiyor ve doğru spacing sayesinde skor imkanları artıyor. Burada da topsuz alanda Moerman'ın weakside cut'ları en çok göze çarpan detay oldu, sayısız kolay basket imkanı buldu bu sayede. Ofansif olarak bahsedilebilecek negatif not ise net bir playmaker ve saha içi lideri eksikliği. Wanamaker ve Wilbekin boş adamı bulma konusunda yeterli olsalar da öncelikli oyun tarzlarının bu olmadığını biliyoruz. Şu ana kadar bu eksikliğin bir probleme dönüştüğü görülmedi, hatta bütün parçaların katılımıyla asist/saha içi isabet oranı da oldukça yüksek bir seviyede. Bu soru işaretinin üzerini çizmek için sezon içindeki maçları, bu maçların içinde de özellikle geri düşülen anlardaki reaksiyonları gözlemlemek lazım. Malum hazırlık döneminin çoğunda maçları 3. çeyrek bitmeden kopardıkları için kriz anlarında neler yaptıklarını izleme fırsatımız olmadı.

Takım genelindeki savunmaya bakmamız gerektiğinde hücumdaki aktifliğin burada da devam ettiği söylenebilir. Doğru ve yerinde baskı, yardımların gecikmemesi, 1'e 1'de zafiyet gösterme potansiyeline sahip oyuncu bulunmaması, 5 numarada defansif olarak üst seviyede 2 oyuncuya sahip olunması ve tabi ki esnek kadronun getirdiği bol switch imkanı Darüşşafaka'yı rakipler açısından zorlayıcı bir takıma dönüştürüyor. Rakamlara bakıldığında Furkan'ın olağanüstü performansı sayesinde her maçta rakibinden daha fazla hücum ribaundu çeken bir Darüşşafaka var ancak verilen hücum ribaundları fazlaca ikinci şans sayısına dönüştü ve şu anda savunmanın zayıf karnı olarak gözüküyor. Belli sekanslarda da -özellikle pick&roll'da- iletişim eksikliği yaşandığını belirtmekte fayda var ancak daha ilk resmi maçına çıkmamış bir takım için bu durum oldukça anlaşılır.

KISA ROTASYONU

Bu bölgede uzunlara oranla daha az alternatif olduğu için ana rotasyondaki oyuncuların istikrarını koruması Darüşşafaka'nın hedeflerine ulaşması açısından çok kritik. Özellikle Blatt'in EL maçlarında Birkan ve Ender'e ne kadar forma şansı tanıyacağı şüpheli olduğu için 1-2-3 rotasyonunda geriye 5 temel oyuncu kalıyor: Wilbekin, Wanamaker, Anderson, Clyburn ve Bertans.

Wilbekin: Ana kısa rotasyonun geçen seneden kalan tek parçası olan Wilbekin, büyük bir sürpriz olmazsa bu sezon kenardan gelecek. Hala birden çok defosu olmasına rağmen saha içi azminin oldukça yüksek olması onu önemli hale getiriyor, bu sene sorumluluğunun azalacak olması belki daha verimli olmasını sağlayabilir. Asist rakamlarındaki gelişim geçen sene usage rate'i 27.1 olan -EL genelinde 10.- bir oyuncu için çok kritik, halen yanlış seçimlerle tempoyu sekteye uğratma potansiyeline sahip olsa da ilerleme kaydediyor bu konuda. Dakikalarının miktarını belirleyecek en önemli nokta ise muhtemelen 3 sayı yüzdesi olacak. Geçen sene %35'le oynamıştı yay gerisinden, hazırlık maçlarında da deneme konusunda tereddüt etmedi -p&r çıkışlarında, el üstü- ancak güvenilir bir noktaya geldiğini söylemek zor.

Savunma tarafında daha iyi bir noktada olduğunu söyleyebiliriz. Geçen yıl sahada olduğu dakikalarda takımının defensive rating'ini 7 puan aşağı çeken (101.9-108.9) Wilbekin'in en azından oyununun bu kısmını zafiyet olmaktan çıkarması mühim. Belli pozisyonlarda karar verme aşamasında sıkıntılar yaşasa da aktif elleri ve üst düzey çabasıyla rakip 1 numaraları rahatsız edebilir.

Wanamaker: Hazırlık maçlarına baktığımızda etkileyici performanslar listesinde Wanamaker'ın adını saymamız zor. Genel olarak bu dönemi ikinci viteste geçtiğini söyleyebiliriz, her ne kadar Fenerbahçe maçında ortalamanın üstünde oynayıp Zadar Turnuvası'nın MVP'si seçilse de. Hücumdaki yelpazesi oldukça geniş, penetre-pas-şut üçgenindeki dengeyi oldukça iyi kuruyor. Bu özelliği sayesinde topu teslim etme konusunda Wilbekin'e oranla daha güvenli bir ele dönüşüyor, yukarıda bahsettiğim kriz anlarında sorumluluk alacak kişi konusunda olağan şüphelilerden biri. Daçka'nın sezon içinde nereye kadar gidebileceğinde onun performansı kritik noktalardan biri olacak.

Anderson: Soru işaretlerinin yoğunlaştığı isim. Blatt'în kendisine tanımlayacağı rolü net olarak bilemediğimiz için performansına hayal kırıklığı demek ağır kaçabilir ancak beklentilerin altında kaldığı da bir gerçek. İyimser pencereden yaklaşırsak kendisinin kalburüstü bir şutör olduğunu, isolation'da etkili olabildiğini ve atletizmi sayesinde savunmaya katkı verebildiğini söyleyip gösterdiği performansı formsuzluğa bağlayabiliriz. Kötümser pencereden baktığımızda kadrodaki isimler arasında en bulanık rol tanımına sahip isim olduğunu belirtip bu durumdan etkilendiğini savunabiliriz. Sezonun ilk 2-3 haftası sonrasında hangi pencereden bakmaya devam etmemiz gerektiğini öğreneceğiz.

Clyburn: Transfer döneminde rol adamı, yardımcı karakter olarak lanse edilmesine karşın beklentilerin çok üstüne çıkmayı -Anderson'un aksine- başardı Clyburn. Skor opsiyonu olarak ilk sıralarda görülmese de eline fırsat geçtiğinde bu fırsatları oldukça iyi değerlendirdiğini söylemek lazım. Topu domine etmeden yüzdeli attığı bir üçlük tehditi ve atletizm-fizik kombinasyonu sayesinde efektif olabildiği penetresinin yanı sıra post-up'tan skor üretme kabiliyeti var. Savunmada da 1 numaraları savunma görevi alabildiğini -Bertans'la birlikte- gördük. Muhtemelen sürelerinin çoğunu 3 numaradan alacak ancak Blatt'in uzun beşleri tercih ettiği anlarda 2 numarada da gayet verimli olabilir.

Bertans: Ana rotasyonda istikrar konusunda en çok güven veren isim. Her maçta kendisinden en azından minimum seviyede verim alabileceğinizden emin olduğunuz türden oyunculardan. Yay gerisinde öldürücü bir silah -geçen sezon 3.0 3PTM, %49- ritm bulduğunda çok rahatça 3-6-9 saymaya başlıyor. Kendisine hazırlanan screen çıkışlı catch&shoot'lar haricinde kısaların penetrelerine doğru konumlanmayı başarıyor, böylece sıkça şut imkanı buluyor. Uzun kolları ve yüksek oyun IQ'su sayesinde kalburüstü bir savunmacı olduğu için ideal bir 3 and D oyuncusu olarak tanımlayabiliriz Bertans'ı. 3 and D'nin üzerine çıkıp tavanını delmesi için boyalı alandaki bitirişlerini daha sağlam yapması ve elit bir pasör olmasa da en azından saha görüşünü bir tık geliştirmesi lazım.

Kısa rotasyonunda tahmini süre dağılımı

UZUN ROTASYONU

Darüşşafaka'nın kalabalık ve bir o kadar soru işaretleriyle dolu rotasyonu. Moerman - Slaughter ikilisi kağıt üzerinde tamam ama derinlikte sıkıntı yaşamayacaklarının garantisi yok. Blatt'in 'to do list' tahtasındaki maddelerin çoğunu bu rotasyonla ilgili problemler oluşturuyor muhtemelen.

Moerman: Geçtiğimiz yılın BSL sayı ve ribaund kralı olarak Darüşşafaka Doğuş'a gelen Moerman, takımın geçtiğimiz yıl kanayan yaralarından biri olan uzun forvet pozisyonunda temel sorumluluğu üstlenme beklentisiyle sezona giriyor. Moerman'dam Banvit'teki rakamlarını devam ettirmesini beklemek elbette hayalcilik olur ancak Daçka'da top kullanma miktarı azalsa da verimliliğini koruyabilmesi olumlu bir not. Her ne kadar top kullanımı düşse de Harangody hariç 4 numarada yedeğinin olmaması ve diğer pozisyonlardan 4'e kayabilecek oyuncu sınırlılığı -belki Bertans- Moerman'ın saha içindeki rolünün üst seviyede kalacağının göstergeleri. Clyburn ve Bertans'a benzer bir şekilde kötü gününde dahi takıma zarar vermeyen ve minimum katkıyı sağlayan bir karaktere sahip olması önemli. Kendisi hakkında cevaplanmayı bekleyen soru ise daha önce 3 farklı Fransız takımıyla Euroleague oynasa bile çeyrek final -hatta F-4?- hedefine sahip olan bir takımın ilk beş oyuncusu olma yükünü kaldırıp kaldıramayacağı olacak.

Harangody: Çok ön plana çıkan bir defosu olmamasına rağmen aynı zamanda sahaya getirdiği ekstra bir özelliğinin de olmaması Harangody'i totalde ortalama bir oyuncu haline getiriyor. Savunmadaki sertliği ve orta mesafe şutunu koruması şu noktada yeterli olacak Daçka için. Her ne kadar aşağıdaki tabloda kendisine 14 dk. versem de beklentim Moerman'ın EL maçlarında 26-28 dk. seviyelerinde süre alması ve Blatt'in olası small ball beşlerinde Bertans'ı 4'e kaydırmasıyla Harangody'nin sürelerinin 10 dakikanın altına ineceği yönünde.

Slaughter: 31 yaşına gelmesine rağmen savunmadaki görevlerini üst düzey bir şekilde yerine getiriyor ve hücumda da fırsat doğdukça atletizmi sayesinde çember etrafında iyi bitirişler yapabiliyor. Bu noktada kendisi hakkında altı çizilmesi gereken nokta aldığı süre ile verimliliği arasındaki ters nokta olacaktır. Özellikle savunmadaki enerjisinden -pick&roll'da switch, çember koruyuculuğu- maksimum seviyede yararlanabilmek için -Furkan'ın da sergilediği iyi performanstan alınacak güvenle- dakikalarının maksimum 20 seviyesinde kalacağını tahmin etmek zor değil. Blatt, Furkan-Slaughter ikilisini pota altında birlikte de denedi kimi sekanslarda ancak uzun vadede devam ettirilebilir bir projeye benzemiyor doğrusu.

Furkan: Galatasaray dönemindeki form grafiğini tekrar yakaladığını görmek sevindirici. Fazla süre alamadığı NBA deneyimi ve başarısız Daçka sezonunun ardından iyi yapabildiği şeyleri tekrar sergilemeye başladı. Kimi zaman ezberlere takılsa da üst düzey bir pick&roll oyuncusu. Ribaundlara, özellikle hücum ribaundlarına çok konsantre -son 4 hazırlık maçında OR/TR oranı 20/40-. Savunmada da sahada olduğu dakikalarda Slaughter'ın eksikliğini aratmıyor. Henüz olgunlaşmamış bir orta mesafe şutu var, o konuda da ilerleme kaydedip istikrarı sağlarsa oyuncu olarak bir üst seviyeye çıkacak. Eğer normal sezonda da bu çizgisini korursa Blatt'in rotasyonda elini oldukça rahatlatacağı bir gerçek.

Semih: Kendisi hakkında yaklaşık 8 yıldır aynı şeyler yazılıp çiziliyor. Aklını basketbola verdiğinde verimli ama vermezse problem var falan filan. Blatt'in hiç bunlarla uğraşmayıp kendisini pivot rotasyonun 3. sırasına koyması sürpriz olmaz.

Uzun rotasyonunda tahmini süre dağılımı

Zadar Turnuvası || Fenerbahçe Ülker / En Fazla Süre Alan Beşler - Pozisyon Dağılımları

Zadar Turnuvası || Darüşşafaka Doğuş / En Fazla Süre Alan Beşler - Pozisyon Dağılımları

Lakers SL 2016 || Oyuncu Bazında Analiz

Los Angeles Lakers için geçtiğimiz 3 sezon pek hoş anılarla hatırlanmayacak. Chris Paul takasının veto edilmesiyle başlayan lanetli süreç Nash - Howard ikilisinin beklenen katkının 10'da 1'ini bile verememesiyle devam etti ve Kobe'nin aşil tendonunun kopmasıyla zirve noktasına ulaştı. 2010 şampiyonluğunun ardından inişli-çıkışlı ilerleyen Lakers, bu sakatlığın ardından önlenilemez bir düşüşün içinde buldu kendini. Nick Young, Carlos Boozer, Jeremy Lin, Byron Scott gibi tiplerin başrolde olduğu bir sirke dönüştü. Kaosun büyüklüğünü tasvir edebilmek için son 2 yılda batı konferansının son sıralarında bulunduklarını söylemek yetersiz, saha içi ve dışı sayılamayacak kadar çok tatsız olaya tanık olduk.

Bütün bunlar devam ederken bir yandan draft pickleri sessizce yeni oyunculara dönüşmeyi bekledi. Kimi yazarlar Mitch Kupchak'ın bütün bu karmaşayı daha güçlü bir rebuilding yapabilmek için kendi elleriyle daha kötü hale getirdiğini savunsa da beni uzun bir süre ikna edememişlerdi. Yapılabilecek tonla hamle, atılabilecek tonla adım olduğunu düşünsem de zaman onları haklı, beni haksız çıkardı. Şu an Lakers'ın elinde tamamı draft kaynaklı potansiyeli çok yüksek bir çekirdek, geçtiğimiz yılın en çok talep gören koçu ve geniş bir cap space var. Yeniden yapılanmanın acı kısmı bitti - en azından şimdilik öyle düşünüyoruz - ve geleceğe umutla bakmak için nedenler fazlasıyla mevcut.

Bu yazıda bu genç çekirdeğin önemli bir kısmının yer aldığı Summer League'deki performanslarına göz atacağız. SL'deki performansların veya rakamların yanıltıcı olabileceğini ve gerçek NBA seviyesiyle karşılaştırılamayacağını her zaman aklın bir köşesinde tutmak gerekiyor ama bir fikir edinmek için yeterli miktarda veri oluştu elimizde.

Brandon Ingram

5 maç - 12.2 ppg - 4.2 rpg - 1.8 apg - %44 FG - %25 3pt

Ingram bu oyuncu grubunun şüphesiz en büyük gelecek vaat eden oyuncusu. Skor üretebilme kabiliyeti ve inanılmaz kulaç açıklığı draft uzmanlarının onu mock draft'larda Simmons'ın arkasına koymasını epey zorlaştırdı. Hatta 23 Haziran gününe kadar #1'de kendine yer bulduğu mock sayısı da az değildi. Lakers'ın da Ingram'ı Simmons'a oranla daha çok istediği artık bir sır olmaktan çıkmıştı ve Sixers'ın Simmons'ı seçmesiyle istediklerini elde ettiler.

Ingram'ın Duke'taki oyun grafiğinin beklentileri çok yükseltmesi anlaşılabilir bir durum ancak onun SL performansının analizini bu beklentileri göz ardı ederek yapmak en sağlıklısı. Ingram hiçbir maçta 25 sayıyı geçemedi veya oyuna çok ciddi ağırlığını koyamadı ama ileride fazlasıyla tanık olacağımız yeteneğinden ufak bir kesit izletti.

Hücum tarafından başlayacak olursak kendisinin büyük bir skor üretebilme potansiyeline sahip olduğunu artık Ingram'ın adını ilk defa duyan kişiler dahi biliyor. Rakiplerini kolayca ekarte edebilen bir ilk adımı, kolayca faul almasını sağlayan bir bacak-kol uzunluğu ve 2 elini de efektif bir şekilde kullanabilme yeteneğine sahip. Daha NBA'e adım atmadan Durant karşılaştırmalarına maruz kalsa da kendisinin sahadaki görüntüsü bana daha çok Carmelo'yu anımsattı. Elbette daha güçsüz ama daha atletik bir Carmelo. 1'e 1 pozisyonlardaki etkili performansı bu anımsatmanın başlıca sebebi muhtemelen. Ayrıca sırtı dönük oyunlardaki tarzı da hafif bir Nowitzki esintisi oluşturmadı değil. Hücum tarafında ilerisi için en pozitif olabilecek not; oyununun kendisine gelmesiyle, kontrolü eline alma arasındaki dengeyi iyi kurmasıydı. Bu konuda açıkçası D'Angelo Russell'dan daha olgun gözüküyor. Şutlarının girmediği anda geri adım atmasını bildi ve takımın oyununu bir saniye bile zorlayıcı bir tavır takınmadı. Russell ve takımın geri kalanı kendisine pozisyon sunmak konusunda sınıfta kaldığı için şutlarını mecburen kendisi yaratmak zorunda kaldı ve buna rağmen tempoyu sekteye uğratacak hiçbir şey yapmadı ve penetre sonrası ısrarla doğru noktalara topsuz koşularını yapmaya devam etti. Tabi ki bu maçların Ingram ve Russell'ın birlikte oynadığı ilk maçlar olduğu gerçeğini unutmamak lazım, aralarındaki iletişimin gelişmemesi için bir sebep yok nitekim bu iletişim Lakers için hayati olacak.

Penetre - pas - şut üçgenindeki bütün parçaları belli bir seviyenin üzerinde yaptığı için savunmalar üzerinde büyük baskı oluştursa da boyalı alana girdiğinde kimi zaman yanlış kararlar verdi. Penetre sonrası bazen fazla ısrarcı davrandı, boş adamları bulmak konusunda Simmons'tan daha kötü bir performans ortaya koydu. Top kayıplarının çoğu da isolation'daki ezberlerinden kaynaklandı. Üzerine ikili sıkıştırma geldiğinde de yine doğru kararları verme konusunda problemler yaşadığını söyleyebiliriz. Elbette bütün bunlardan bahsederken daha 19 yaşında olduğunu ve doğru bir koç altında gelişime -özellikle mental açıdan- çok yatkın olduğunu da eklemek gerek.

Savunmada ise göze çarpan nokta güç eksiğini uzun kol-bacak avantajıyla kapatmaya çalışması oldu. Bu sayede dezavantajlı olduğu birçok pozisyonda top çalma veya blok yapabildi, tıpkı Anthony Davis gibi. Elbette güç konusunda -özellikle 4 numaraları savunurken- mevcut fiziğiyle yapabilecekleri sınırlı ama ne yazık ki tek sorun bu değil. Bir Harden kadar olmasa da ilgisizlği takımının kolay sayılar yemesine yol açtı. Eşleştiği oyuncuyla teması kesmesi rakibine kolay cut ve hücum ribaundu fırsatı doğurdu.

D'Angelo Russell

4 maç - 21.8 ppg - 4.0 apg - 6.2 rpg - %47 FG - %40 3pt

D'Angelo Russell'dan bahsederken dönemleri ikiye ayırmak lazım: Byron Scott öncesi ve sonrası. Scott ve takımın mevcut durumu bir #2 pick için olabilecek en kötü rookie sezonuna neden oldu. Kupchak'in şeytani planına kurban gitti bir nevi Russell'ın ilk yılı. Karşılaştıkları tablo sonrasında Lakers'ı takip edenler onun hakkında ikiye ayrıldı: bust olduğunu iddia edenler ve Scott ayrıldıktan sonra bir şans daha verilmesini savunanlar. D'Angelo henüz Walton'la maça çıkmamış olmasına rağmen post-Scott döneminin oyunu üzerindeki pozitif etkileri daha SL aşamasında ortaya çıktı ve 2. görüştekilerin yüzünü güldürdü bir nebze de olsa.

SL seviyesinin fazlasıyla üstünde olduğuna şahitlik ettik bir kere. Edindiği iyi - kötü bir senelik tecrübe sahadaki genel atmosferden farklı bir boyutta olmasını sağladı. Takım liderliği rolüne soyunduğunu ve bunu sadece oyunuyla değil takım arkadaşlarıyla konuşarak, onları yönlendirerek yapmaya çalıştığını gördük. Sahada Rose gibi değil de CP3 gibi bir tutum sergilemek istediğini anladık, Scott - Kobe döneminde buna fırsat bulamadığını anlayıp ona hak verdik. 

D'Angelo'nun bir pick&roll oyun kurucusu olduğunu biliyoruz. İkili oyunlarda sahayı okuyabiliyor, savunmanın alacağı önleme karşı -switch, double team vs.- göre esnek davranabiliyor. Takım da bu özelliğini geliştirmek üzere maçlarda p&r'ın farklı versiyonlarını bolca denedi. Bu noktada D'Angelo adına biri pozitif biri negatif olmak üzere iki not var. Birincisi, uzunun perdesinden sonra kendisi için gerekli olan açıklığı yaratmışsa rakibinin arkada kalmasını sağlamak için vücut teması kurmayı alışkanlık haline getirmesi. Örnekler aşağıda mevcut.

İkinci ve olumsuz olan ise şut veya pas için gerekli açıklığı bulmasına rağmen sıkça çemberi zorlaması ve bunun da bazı zamanlar top kaybına yol açması. Turnover rate'i %19.5 gibi çok yüksek bir seviyede ve bunun başlıca sebeplerinden biri bu. Diğer ana faktör ise pas seçimlerinde bazen zoru denemekten kaçınmaması. Bu iki konuda normal sezon maçlarında daha bilinçli olacağını tahmin ediyorum.

Yeni Lakers sisteminin önemli bir parçası olacak transition ve early offense'te tempoyu iyi ayarladığını söylemek lazım. Hızlı hücuma Ingram veya Nance'la çıkıldığında topu ısrarla elinde istemeyip köşelere doğru koşuları yapması da güzel bir detay. Üzerinde durulması gereken bir diğer nokta elbette post-up oyunundaki gelişim. Fazla olmasa da birkaç güzel sekans sundu alçak postta, gayet de verimliydi. PG'ler için nadir rastlanan bir özellik, kendisi de bu alanda domine edici olmak istediğini söylemişti bir röportajında. 

İşin savunma tarafında ise artılar ve eksiler dengede denilebilir D'Angelo adına. Genel olarak on-ball savunmasının off-ball'a oranla daha efektif olduğunu söyleyebiliriz. Topsuz oyuncuyu savunurken tıpkı Ingram gibi çok sayıda kolay cut'a ve hücum ribaunduna müsaade ediyor. Top rakibinin elindeyken ise baskı dozajını doğru ayarlamayı başarıyor.

Larry Nance Jr.

4 maç - 9.0 ppg - 7.8 rpg - 2.8 spg - 1.8 bpg

Larry Nance Jr. geçen sene 27. sıradan draft edilirken kimse bu kadar önemli bir rotasyon oyuncusu olabileceğini beklememişti muhtemelen. Oldukça iyi geçirdiği rookie sezonunun ardından verimli oyununa SL'de de devam etti Nance. Her şeyden biraz yapabilen, her takımın kadrosunda görmek isteyeceği türden bir oyuncu oldu. Ryan Kelly gibi fiyaskoların ardından güvenilir bir 4-5 yedeğine sahip olmanın Lakers için anlamı büyük. 

Ingram'ın takıma katılmasıyla birlikte skor opsiyonu oldukça arttığı için kendisi hakkındaki ana beklentinin savunma yönünde olacağını tahmin etmek mümkün ve Nance'in bu konuda sahip olduğu silahlar oldukça fazla. Saha içinde oldukça aktif, rakibi yoran bir tarzı var. Atletizmi sayesinde her yere yetişebilmesi savunmada onu joker oyuncu konumuna getiriyor. Örneğin Sixers maçında Simmons'ı durdurma konusunda gayet iyi iş çıkarmıştı, hatta maç sonunda istatistik kağıdında yazan rakamlar 4 blok ve 7 top çalma idi. Pick&roll savunması ve çember korumasında da beklentileri fazlasıyla karşılıyor.

Oyun stili oldukça Kenneth Faried'i hatırlatan Nance'in oyuncu olarak bir sonraki seviyeye çıkması için hücumda bir şeyi çok iyi yapması gerekiyor. Bunun şut tehditi olabileceğinin sinyallerini SL'de verdi bize. Pick&pop üzeri mid-range şutlarda 5/9 ile oynadı, fırsat doğduğunda üçlük atabileceğini gösterdi. Bütün bunlar geçen seneki Nance'te bulunan ama hala üzerinde çalışılması gereken detaylardı. İlerleme kaydettiğini görmek sevindirici, %66.7 true shooting yüzdesi de bunun sayısal kanıtı. 

Hücumda onu değerli kılan bir diğer özelliği de p&r'ları etkili oynama kabiliyetine sahip olması. Güçlü perdeler koymasının yanında yön ve zamanlama konusunda da akıllı davranıyor. Ayrıca savunma ribaundunun ardından sahaya Draymond Green vari dribblingle kat edebildiğini de ekleyelim, elbette Green'in saha görüşüne sahip olmasa da Luke Walton'un sisteminde daha önem kazanacaktır bunu yapması.

Ivica Zubac

5 maç - 10.6 ppg - 7.2 rpg - 2.6 bpg - %64 FG

Gelelim sadece Lakers özelinde değil SL genelinde sürpriz yaratan Zubac'a. Normal sezon performansını görmeden steal dememek lazım ama bu yılki 2. tur seçimleri arasındaki en büyük steal adaylarından biri şüphesiz kendisi. Geçtiğimiz sezon yaşadığı sakatlıkların kendisini draft sıralamasında gerilettiği yoksa GM'lerin onu daha yukarılardan seçmeyi düşündüğü söyleniyor. Brian Shaw draft tahtalarında Zubac'ı 16. sıraya koyduklarını söylemişti hatta.

Peki Zubac'ın yaz boyu kendinden bu kadar bahsettirmesinin sebebi neydi? Önce rakamlardan başlayalım; yukarıda gördüğünüz gibi maç başı 2.6 blokla oynadı ve bu istatistik onu SL genelinde 2. yaptı. Ayrıca pozisyon başına ürettiği sayı ortalaması 1.2 oldu ve bu da onu bu yılki 2. tur seçimleri arasında liderliğe taşıdı. Bütün bunlar etkileyici olsa da Zubac'ın neleri yapıp yapamadığını anlatmakta yetersiz kalıyor. 

Sahada olduğu dakikalarda boyalı alanın en önemli aktörüne dönüştüğünü söylemek lazım. Özellikle ritmini bulduğunda pota altını no fly zone'a çevirebiliyor ya da etkili alçak post oyunuyla üst üste 3 hücumda sayı üretebiliyor. Bunların dışında en iyi yaptığı iş sahanın iki tarafında da doğru konumlanmak. Doğru koşuları yapması geçiş hücumlarında sayısız bitiriş imkanına kavuşmasını sağlarken, boyalı alanda iyi yer tutması da blok istatistiğini geliştirmesine yardımcı oluyor. Ayaklarının yavaşlığını akıllı adımlamalarla kompanse etmeye çalışıyor.  Hücum ribaundu açısından özel bir motivasyonu olduğu belli, aldığı toplam ribaundların %40'a yakınını hücum ribaundları oluşturdu.

Zubac'ın bütün bu özelliklerini sahada göstermesi sahada daha fazla kalmasını sağlarken bu da defolarını daha fazla görmemizin kapısını açtı doğal olarak. Boy avantajıyla içeride önemli bir tehdit oluşturmasına rağmen oyunun belli sekanslarında bu avantajı kullanmayıp kollarını fazla aşağı indirince faul problemiyle yüz yüze kaldı. Oyunuyla ilgili bir diğer kritik sorun, sol elinin oldukça zayıf olması. Bu eksiklik post-up oynarken tahmin edilebilir olmasına yol açıyor, aynı zamanda savunmadaki efektifliğini sınırlıyor. Yavaş ayakları transition savunmasında ve şutu olan 5 numaralara karşı sıkıntı yaratıyor. Pick&roll'daki verimliliğini geliştirmesi lazım, perde koyarken dozu ayarlayamayıp -bir Oğuz Savaş kadar olmasa da- hücum faul alabiliyor ve devrilme sırasında ball-handler ile uyum sağlayamıyor. Hücumda post-up üzeri hook'un yanına bir silah daha koymak istiyorsa kesinlikle mid-range şutunun üzerine çalışması lazım. Bu konuda belli bir seviyede olduğunu söyleyebiliriz ama fazlasıyla istikrarsız ve menzili dar.

Mozgov transferi ve diğer oyuncuların 5 numaradan süre çalabileceği düşünüldüğünde normal sezonda forma şansı bulup bulamayacağı şu anda ortada. Walton'ın Randle - Nance ikilisine 5'te ne kadar görev vereceğine bağlı değişecektir alacağı süre. SL'de gösterdiği performansı tekrar edip edemeyeceğini görmek için kendisine bir fırsat tanınmasını isterim şahsen.